O’zbekistonda fuqarolik jamiyatini rivojlantirish konsepsiyasi va aholini ijtimoiy himoyalashning ustuvor vazifalari

0

Mamlakatimiz mustaqillikka erishgach, o’z oldiga erkin, demokratik huquqiy davlat va fuqarolik jamiyatini shakllantirishni maqsad qilib qo’ydi. Mazkur maqsadga erishish jarayonida bosqichma-bosqich fuqarolik jamiyatining tarkibiy institutlarini, xususan, uning muhim bo’g’ini hisoblangan jamoat tashkilotlarini jamiyat hayotidagi o’rni va rolini mustahkamlash va oshirish borasida tub islohotlar amalga oshirilib kelinmoqda.

Zero, islohotlar ko’p qirrali va uzoq davom etadigan jarayon bo’lib, unda ijtimoiy-siyosiy barqarorlik hamda olib borilayotgan islohotlarning sifati va samarasi ko’p jihatdan jamoatchilikning ishtirokiga bog’liq, shu jihatdan, uni shakllantirishda muayyan ijtimoiy institutlarga, xususan, jamoat tashkilotlariga muhim o’rin beriladi. Binobarin, samarali faoliyat yuritadigan jamoat tashkilotlarini shakllantirish uchun zarur shart-sharoitlarni yaratish mamlakatimizda demokratik huquqiy davlat va ochiq fuqarolik jamiyatini barpo etish yo’lidagi eng muhim vazifalardan biri hisoblanadi.

O’z navbatida, mamlakatimizda faoliyat yuritayotgan fuqarolik jamiyati institutlarini quyidagi mezonlar bo’yicha tasniflash mumkin:

  1. Iqtisodiy sohadagi manfaatlarni qanoatlantiruvchi tuzilmalar: xususiy mulk asosida vujudga keladigan va faoliyat yuritadigan nodavlat tashkilotlari; ijara asosida ishlovchi jamoalar; hissadorlik jamiyatlari; moliyaviy jamg’arma hamda uyushmalar; ishlab chiqarish korporasiya, konsernlari va birlashmalari; tadbirkorlar uyushmalari (palatasi) va boshqalar.
  2. Ijtimoiy sohadagi manfaatlarni ifodalovchi tuzilmalar: oila hamda uning manfaatlarini aks ettiruvchi maxsus tashkilotlar; ta’lim-tarbiya muassasalari

(maktab, o’rta maxsus va oliy ta’lim muassasalari); jamoat birlashmalari, nodavlat tashkilotlar; fuqarolarning o’zini o’zi boshqarish organlari; mustaqil OAV; diniy tashkilotlar; milliy-madaniy markazlar; ixtiyoriy ko’ngilli jamiyatlar; jamoatchilik fikrini aniqlash va o’rganish institutlari; turli ijtimoiy ixtiloflarni adolatli hal etuvchi tuzilmalar va boshqalar.

  1. Siyosiy sohadagi manfaatlarni aks ettiruvchi institutlar va tuzilmalar:

siyosiy partiyalar; ijtimoiy-siyosiy harakatlar; siyosiy muxolifatning mavjudligi; inson huquqlarini himoyalovchi institutlar va boshqalar. O’z navbatida fuqarolik jamiyati institutlarining jamiyatimiz hayotidagi o’rni va ahamiyati quyidagilarda namoyon bo’ladi:

­ aholini turli ijtimoiy guruhlari manfaatlarini ifoda etadi;

­ fuqarolar ongida demokratik qadriyatlarni mustahkamlashda, ularning siyosiy va fuqarolik faolligini oshirishda, mamlakatda ro’y berayotgan demokratik o’zgarishlarning ko’lamini kengaytirish va chuqurlashtirishda muhim omil sanaladi;

­ ular davlat va hokimiyat tuzilmalari faoliyati ustidan jamoatchilik nazorati olib borishning asosiy vositasi hisoblanadi;

­ milliy o’zlikni anglashda, jamiyat a’zolarining siyosiy-huquqiy madaniyati va milliy dunyoqarashini yuksaltirishda, milliy g’oya va milliy istiqlol mafkurasini joriy etishda ularning imkoniyatlaridan foydalanish muhim ahamiyat kasb etadi;

­ butun jamiyat ahamiyatiga molik masalalarni hayotga tadbiq etishda ular davlatning teng huquqli ijtimoiy hamkori hisoblanadi;

­ nodavlat notijorat tashkilotlarning rivojlangan tizimi jamiyatda manfaatlar uyg’unligini qaror toptiradi va mustahkamlaydi.

Ma’lumki, har qanday tashkiliy tuzilmaning mohiyati, mazmuni va maqsadi u olib boradigan funksiyalar va faoliyat yo’nalishlarida ifodalanadi. Shu jumladan, jamoat tashkilotlarining funksiyalari ham ularning jamiyat hayotiga nisbatan muayyan faoliyatni amalga oshirishlari orqali ta’sir ko’rsatishlarida namoyon bo’ladi.

Jamoat tashkilotlarining demokratik islohotlarning samarasi va davomiyligini ta’minlash borasidagi faoliyatlarini  quyidagi yo’nalishlar bo’yicha tahlil etish maqsadga muvofiq:

Birinchidan, fuqarolik jamiyatining muhim tarkibiy instituti hisoblanadigan jamoat tashkilotlarining birlamchi va asosiy funksiyasi, ularning davlat hokimiyatini muayyan darajada chegaralash, ya’ni davlat hokimiyat organlari faoliyati ustidan jamoatchilik nazoratini amalga oshirish ekanligini e’tirof etish joiz. Aytish mumkinki, jamoat tashkilotlarining roli aynan demokratik jarayonlarning rivojlanish davrida uni qo’llab quvvatlash va mustahkamlashda ko’rinadi.

Ikkinchidan, mamlakatimizda jamiyatni demokratlashtirish va isloh qilish jarayonida siyosiy partiyalar muhim funksiyalarni amalga oshiradilar. Siyosiy partiyalarning asosiy funksiyasi alohida olingan fuqarolar, ijtimoiy qatlamlar va guruhlar manfaatlarini birlashtirib, ularni siyosiy manfaatlar majmuasi darajasiga ko’tarish, shuningdek, bu uyg’unlashgan manfaatlarning jamiyat uchun bir xilda ahamiyat kasb etishini ta’minlay olishdir.

Bugungi kunda mamlakatimizda faoliyat yuritayotgan siyosiy partiyalar mavjud konstitusiyaviy huquq me’yorlari doirasida, shuningdek, fuqarolarning huquq va erkinliklariga daxl qilmagan holda shakllanib kelayotgan siyosiy jarayonlar va munosabatlar taomillari doirasida muqobil siyosiy yullarni ifoda etuvchi vosita sifatida faoliyat ko’rsatib kelmoqda. Umuman, har bir partiyaning o’z dasturi va maqsadlariga mos ravishda nazariy, mafkuraviy, siyosiy va tashkiliy funksiyalari bo’lib, ular partiya faoliyati va ichki hayotining ajralmas qismidir.

Uchinchidan, jamoat tashkilotlarining eng ommaviy shakllaridan biri hisoblangan kasaba uyushmalari jamiyatning ijtimoiy taraqqiyotiga sezilarli darajada ta’sir o’tkazadilar. Ta’kidlash joizki, ushbu institutning ijtimoiy jarayonlardagi ta’siri faqatgina mehnat munosabatlari bilan chegaralanib qolmasdan, balki undan ham kengroq doiraga qaratilgan.

Kasaba uyushmalarining ijtimoiy yo’naltirilgan funksiyalarining mohiyati quyidagilarda namoyon bo’ladi:

­ jamiyatning integrasiyalashuviga erishish;

­ ishlab chiqarish demokratiyasini rivojlantirish orqali fuqarolik jamiyatini shakllantirish;

­ davlatning ijtimoiy sohadagi siyosatini shakllantirishga ko’maklashish;

­ jamiyatning mehnat potensiallarini saqlash va rivojlantirish;

­ bozor munosabatlarini rivojlantirish, mehnat bozorini shakllantirish;

­ jamiyatda inson qadr-qimmatini oshirish va mehnat odatlarini rivojlantirish.

Mamlakatimizda ijtimoiy voqyelikning jadal sur’atlarda rivojlanib borishi, jamiyatda olib borilayotgan keng qamrovli islohotlar fuqarolik jamiyatining asosiy institutlarining yangi funksiyalarini shakllanishiga olib kelmoqda.

Hozirgi kunda deyarli barcha jamoat tashkilotlari mamlakatni demokratik yo’nalishda rivojlantirish, muayyan sohalar yuzasidan inson huquq va

erkinliklarini himoya qilish, davlat hokimiyati organlari faoliyati ustidan samarali nazorat o’rnatish kabi masalalarga o’zlarining asosiy faoliyat yo’nalishlari sifatida qaramoqdalar. Jamoat tashkilotlariga birlashgan fuqarolar ular orqali o’zlarining turli xil manfaatlari va huquqlarini amalga oshirishni ko’zlaydilar. Bunday sharoitda jamoat tashkilotlari oldiga fuqarolarning davlat ishlarini amalga oshirishda ishtiroklarini ta’minlash hamda ularning mavjud qonunchilikka nisbatan ijobiy munosabatlarini shakllantirish va shu orqali ularni qonunga itoatkor shaxs sifatida tarbiyalash kabi yangi vazifalar qo’yilmoqda.

Jamiyat taraqqiyotining har bir bosqichida insoniyat oldiga muayyan maqsad va vazifalarning qo’yilishi hamda yangidan-yangi muammolarning yuzaga kelishi o’z navbatida, jamoat tashkilotlari faoliyat yo’nalishlarining o’zgarib borishi, o’zo’zidan uning o’zgacha mohiyat kasb etishiga olib keladi. Binobarin, jamoat tashkilotlari bugungi kunda jamiyatni demokratlashtirish va isloh qilish jarayonining ajralmas va zaruriy bo’g’iniga aylanib bormoqda. Bunday sharoitda ularning funksiyalari doirasi kengayib borishi hamda turli xil shakllarda namoyon bo’lishi obyektiv xususiyatga egadir.

Mamlakatimiz o’z oldiga bozor munosabatlariga asoslangan huquqiy demokratik davlatni qurish va fuqarolik jamiyatini shakllantirishni maqsad qilib qo’ygan. Konstitusiyamizning muqaddima qismidagi ushbu ustuvor g’oyaga inson huquqlari va erkinliklarini oliy qadriyat sifatida qaror toptirish borasida amalga oshirilayotgan demokratik islohotlarimizning asosiy mezoni sifatida qaraladi.

Respublikamiz Prezidenti I.A.Karimov ta’kidlaganidek, “Biz uchun fuqarolik jamiyati – ijtimoiy makon. Bu makonda qonun ustuvor bo’lib, u insonning o’zo’zini kamol toptirishiga mone’lik qilmaydi, aksincha yordam beradi. Shaxs manfaatlari uning huquq va erkinliklari to’la darajada ruyobga chiqishiga yordamlashadi. Ayni vaqtda, boshqa odamlarning huquq va erkinliklari kamsitilishiga yo’l qo’yilmaydi. Ya’ni erkinlik va qonunga bo’ysunish bir vaqtning o’zida amal qiladi”[1]. Darhaqiqat, fuqarolik jamiyati – har bir inson manfaatini ustuvor biluvchi, huquqiy an’ana va qonunlarga hurmat muhiti shakllantirilgan, umuminsoniy qadriyatlar e’zozlanadigan, inson huquqlari va erkinliklari so’zsiz ta’minlanadigan, davlat hokimiyatining samarali jamoatchilik nazorati mexanizmlari vujudga keltirilgan, insoniy munosabatlar chuqur ma’naviy-madaniy qadriyatlarga tayanadigan erkin demokratik huquqiy jamiyatdir[2].

Fuqarolik jamiyatini shakllantirishdan asosiy maqsad inson hayotini muhofaza qilish, uning maqsadlari, manfaatlarini, muayyan tashkilotlar, ijtimoiy institutlar, guruhlar, oila va boshqa birlashmalar orqali amalga oshirishdir.

Fuqarolik jamiyatining mazkur institutlari, o’z navbatida, alohida shaxs uchun uning hokimiyat manbai ekanligini his qilishga hamda uning layoqati va harakati, obro’si jamiyatda yuksak qadriyat sifatida tan olinishini ta’minlashga xizmat qiladi.

Davlat hokimiyati organlari faoliyati ustidan kuchli jamoatchilik nazoratining mavjudligi – fuqarolik jamiyatini barpo etishning eng muhim shartlaridan biridir. Binobarin, fuqarolarning faolligi, ijtimoiy hodisalarga befarq bo’lmasligi hamda har bir davlat xizmatchisining o’z faoliyatini jamoatchilik nazorati ostida ekanligini chuqur his etib borishi fuqarolik jamiyatini shakllantirish jarayonida o’ta muhim ahamiyat kasb etadi. Davlat nazorat funksiyalariga nisbatan jamoatchilik nazoratining afzal va muhim ekanligiga to’xtalib, Respublikamiz Prezidenti I.A.Karimov, jumladan, shunday deb ta’kidlaydi: “Shuni unutmaylikki, biz davlatning nazorat funksiyalarini qancha kuchaytirsak, nazorat bilan shug’ullanuvchi davlat tuzilmalari va organlarini qancha ko’paytirsak, amaldorlarning zo’ravonligi va korrupsiya shuncha avj olaveradi. Shuning uchun biz jamoatchilik nazoratini, davlat faoliyati, shu jumladan, uning kuch ishlatuvchi tuzilmalari faoliyati ustidan ham jamiyat nazoratini har tomonlama kuchaytirishga alohida e’tibor qaratishimiz lozim. Bu masalada bundan boshqa muqobil yo’l yo’q”[3].

Mamlakatimizda amalga oshirilayotgan demokratik islohotlar barobarida davlat hokimiyati organlarining faoliyatiga nisbatan aholining ishonchi muhim ahamiyat kasb etadi. O’z navbatida, ushbu omil davlat va aholi o’rtasidagi ijtimoiy hamkorlikning yuzaga kelishida muhim o’rin tutadi. Binobarin, bunday ijtimoiy hamkorlikni shakllantirishda quyidagi uchta jihatga alohida e’tibor qaratish lozim: hokimiyat organlari faoliyatining oshkora namoyon bo’lishi; davlat hokimiyati organlari faoliyati ustidan jamoatchilik nazoratini tashkil etish; fuqarolarni jamiyatdagi mavjud institusional nazorat tizimiga jalb qilish.

Fuqarolik jamiyati institutlari tomonidan amalga oshiriladigan jamoatchilik nazorati, avvalambor jamoat tashkilotlari – siyosiy partiyalar, mahalliy o’z o’zini boshqarish organlari, kasaba uyushmalari, iste’molchilarning uyushmalari va boshqalar faoliyatining muhim yo’nalishi hisoblanadi. Binobarin, hokimiyat organlarining jamoat tashkilotlari orqali xalq bilan muloqoti demokratiyani rivojlantirishda muhim ahamiyat kasb etadi. Zero hokimiyat organlari xalqqa o’z siyosati va xarakatlarini tushuntirishi, uning oldida xisob berishi lozim.

Jamoatchilik nazorati jamiyatda ijtimoiy adolat qaror topishi uchun shaxs, jamiyat va davlat aloqalarida muvozanat, tenglik, o’zaro mas’uliyat va javobgarlikka xizmat qiluvchi asosiy omil hisoblanadi. Mazkur institut insonning hukuq va erkinliklari nafaqat davlat tomonidan kafolatlanganligini, balki davlat organlari faoliyatida ularning ustuvor ahamiyatga egaligini ta’minlaydi va bunda jamoatchilik nazoratining mavjudligi siyosiy hokimiyatning tom ma’noda xalq qo’lida bo’lishining ko’rsatkichi hisoblanadi.

Jamoatchilik nazoratining mazmun va mohiyatini quyidagi yo’nalishlar asosida tavsiflash mumkin:

  1. Hokimiyat organlari faoliyatining doimiy tizimli monitoringini olib borish. Bu shakl asosan o’tish davrida bo’lgan va ijtimoiy-siyosiy tuzum o’zgarayotgan davlatlarga xos bo’ladi.
  2. Hokimiyat organlari faoliyatiga oid manzilli monitoring olib borish. Masalan, ekologik jamoat tashkilotlarini davlat hokimiyati organlarining ekologiya sohasidagi siyosatini nazorat qilishi.
  3. Ijtimoiy muhim bo’lgan qarorlarni qabul qilishda jamoatchilikning ishtiroki.
  4. Hokimiyat organlari huzurida nazorat komissiyalarining, jamoatchilik kengashlarining tashkil etilishi va boshqalar.

Fuqarolik jamiyati institutlari jamoat nazoratini amalga oshirishga qaratilgan faoliyatlari orqali davlatga nisbatan o’ziga xos ta’sir kuchi yaratadilar. Bir so’z bilan aytganda, jamoat tashkilotlari siyosiy va ijtimoiy jarayonlarga, davlat va jamiyat qurilishi masalalariga hamda qabul qilinishi nazarda tutilayotgan qonun loyihalari va hukumat karorlariga o’z munosabatlarini bildirishlari orqali jamoatchilik nazoratini amalga oshiradilar.

Albatta, yuqoridagi masalalar eng avvalo, davlat hokimiyati organlari vakolatlari doirasiga kiradi. Shu bilan birga, jamoat tashkilotlarining ishtirokisiz davlat organlari o’z oldiga qo’ygan maqsad va vazifalarini samarali va to’laqonli  amalga oshirishlari qiyin. Bunday sharoitda jamoat tashkilotlari davlat bilan xalq o’rtasidagi vositachi sifatida ijtimoiy muvozanatni yuzaga keltirish vazifasini o’taydilar. Bunday vositachilik, shubhasiz, har ikki tomon uchun ham foydalidir.

O’zbekiston Respublikasi Prezidenti I.A.Karimov jamoatchilik nazoratining ahamiyati, uni yanada samarali tashkil etish ko’p jihatdan nodavlat jamiyat tuzilmalari va uyushmalari, fuqarolik jamiyati institutlariga bog’liq ekanligi, buning uchun esa ana shu tuzilmalarning mustaqilligini amalda ta’minlash, ularning rivojlanishiga keng imkoniyatlar ochib berish hamda faolligini oshirishga ko’maklashish va har tomonlama qo’llab-quvvatlashning tashkiliy va huquqiy mexanizmlarini to’la ishlab chiqish o’ta dolzarb masala ekanligiga e’tibor qaratar ekan, jumladan: “qonunlar ijrosini ta’minlash, mamlakatda qabul qilingan va amalda bo’lgan me’yoriy hujjatlarni hayotga joriy qilishda davlat hokimiyat organlari faoliyati ustidan jamoatchilik nazoratini kuchaytirish muhim ahamiyat kasb etadi. Biz “Adolat – qonun ustuvorligida” degan hayotiy tamoyilga qat’iy amal qilib yashashimiz zarur. Biz uchun bundan boshqa yo’l yo’q”, deb ta’kidlaydi[4].

Fuqarolik jamiyati institutlari tomonidan amalga oshiriladigan jamoatchilik nazorati insonning huquq va erkinliklari nafaqat davlat tomonidan kafolatlanganligini, balki davlat organlari faoliyatida ularning ustuvor bo’lishini ham muayyan darajada taminlaydi.

Jamoat tashkilotlari orqali olib boriladigan jamoat nazoratining ahamiyatli tomonlari va xususiyatlari qo’yidagi tamoyillarda namoyon bo’ladi:

  • jamiyat va shaxs manfaatlarining ustunligi;
  • bunday jamoatchilik nazoratining keng qamrovliligi, ya’ni u ijtimoiy hayotning barcha jabhalari va sohalarida amalga oshirilishi;
  • uning ommaviyligi, ya’ni har bir fuqaro va fuqarolar guruhlari uchun bunday nazoratda istisnosiz ishtirok eta olish imkoniyatining mavjudligi;
  • undagi oshkoralik, ya’ni uni amalga oshirish jarayoni ham, uning natijalari ham barcha uchun ochiq oydinligi va bu nazoratning ommaning nigohi hamda kuzatuvida amalga oshirilishi;
  • nazoratni o’tkazishning ixtiyoriylik va beg’arazlilik asosida bo’lishi;
  • uni amalga oshirish jarayonida davlat organlari, mansabdor shaxslar, xo’jalik yurituvchi subyektlar faoliyatiga bevosita aralashmaslik va boshqalar.

Ta’kidlash joizki, mamlakatimizda faoliyat yuritayotgan besh mingdan ortiq jamoat tashkilotlari yuqoridagi huquqiy asoslarga tayangan holda ijtimoiy hayotning turli yo’nalishlari asosida muayyan darajada jamoatchilik nazoratini amalga oshirish jarayoniga o’zlarining hissalarini qo’shib kelmoqdalar. Bu borada Prezidentimiz I.A.Karimov ta’kidlab o’tganlaridek: “biz nohukumat va jamoat tashkilotlari, fuqarolar o’zini o’zi boshqarish organlarining o’rni va ahamiyatini kuchaytirishga katta e’tibor bermoqdamiz. Nodavlat va jamoat tuzilmalarining, birinchi navbatda demokratik qadriyatlar, odamlarning huquq va erkinliklari, qonuniy manfaatlarini himoya qilish, davlat hokimiyati organlari va huquq-tartibot idoralari faoliyati ustidan to’rachilik va korrupsiyaga qarshi kurashning samarali vositasi bo’lgan jamoatchilik nazoratini kuchaytirishdagi o’rni ortib borayotganini ko’rib turibmiz”[5].

Ta’kidlash kerakki, bugungi kunda jamoatchilik nazoratining turlari, shakllari va subektlarini, nazorat predmetini, uni amalga oshirishning huquqiy mexanizmlarini, shuningdek, mazkur sohada amaldagi qonun hujjatlarini ijro yetmagani uchun mansabdor shaxslarning javobgarligi shartlarini qonun hujjatida belgilab qo’yish zarurati yuzaga kelmoqda. Shu jihatdan olganda, O’zbekiston Respublikasi Prezidenti I.A.Karimovning O’zbekiston Respublikasi Oliy Majlisi

Qonunchilik palatasi va Senatining 2010 yil 12 noyabr kuni bo’lib o’tgan qo’shma yig’ilishidagi  “Mamlakatimizda demokratik islohotlarni yanada chuqurlashtirish va fuqarolik jamiyatini rivojlantirish konsepsiyasi” nomli ma’ruzasida davlat hokimiyati va boshqaruvi organlari tomonidan qonun hujjatlarining ijro yetilishi ustidan jamiyat, fuqarolik institutlari nazoratini amalga oshirishning tizimli va samarali huquqiy mexanizmini yaratishga qaratilgan “O’zbekiston Respublikasida jamoatchilik nazorati to’g’risida”gi Qonunni qabul qilish taklifi ilgari surildi.

O’tgan yillar mobaynida mamlakatimizda fuqarolik jamiyati institutlari  faoliyatini demokratlashtirish va erkinlashtirish, ularning ijtimoiy-siyosiy va ijtimoiy-iqtisodiy islohotlarni chuqurlashtirish jarayonidagi keng ishtirokini ta’minlash yuzasidan salmoqli ishlar amalga oshirildi hamda bu borada mukammal huquqiy asos yaratildi. Ayniqsa, ushbu institutlarning huquqiy asoslarini yaratishga alohida e’tibor qaratildi. Xususan, 1992 yil 8 dekabrda qabul qilingan O’zbekiston Respublikasi Konstitusiyasining XIII bobi jamoat birlashmalari faoliyatining konstitusiyaviy asoslariga bag’ishlangan bo’lib, unda ushbu tashkilotlarning turlari, faoliyat ko’rsatish tartibi, ularning davlat hokimiyati organlari va mansabdor shaxslardan mustaqilligi kabi tamoyillar mustahkamlab qo’yildi. Jumladan, O’zbekiston Respublikasi Konstitusiyasining 56-moddasida “O’zbekiston Respublikasida qonunda belgilangan tartibda ro’yxatdan o’tkazilgan kasaba uyushmalari, siyosiy partiyalar, olimlarning jamiyatlari, xotin-qizlar, faxriylar va yoshlar tashkilotlari, ijodiy uyushmalar, ommaviy harakatlar va fuqarolarning boshqa uyushmalari jamoat birlashmalari sifatida e’tirof etiladi”, deb belgilandi[6].

Shuningdek, yuqoridagi konstitusiyaviy tamoyillar qator qonun hujjatlarida yanada rivojlantirildi. Xususan, “O’zbekiston Respublikasida jamoat birlashmalari to’g’risida”gi, “Kasaba uyushmalari, ularning huquqlari va faoliyatining kafolatlari to’g’risida”gi, “Nodavlat notijorat tashkilotlari to’g’risida”gi, “Fuqarolarning o’zini o’zi boshqarish organlari to’g’risida”gi, “Siyosiy partiyalar to’g’risida”gi, “Jamoat fondlari to’g’risida”gi, “Siyosiy partiyalarni moliyalashtirish

to’g’risida”gi, “Vijdon erkinligi va diniy tashkilotlar to’g’risida”gi, “Nodavlat notijorat tashkilotlari faoliyatining kafolatlari to’g’risida”gi, “Ommaviy axborot vositalari to’g’risida”gi va boshqa bir qator qonunlar hamda O’zbekiston Respublikasi Prezidenti va Vazirlar Mahkamasi tomonidan qabul qilingan qonunosti hujjatlari shular jumlasidandir.

Mazkur huquqiy asoslarning yaratilishi nafaqat mamlakatimiz milliy qonunchilik tizimida jamoat tashkilotlarining faoliyatiga oid ijtimoiy munosabatlarni huquqiy tartibga solishning mustaqil sohasini yuzaga kelishiga olib keldi, balki, unga tizimlilik tusini berdi. Yuqoridagilar bilan birga, jamoat tashkilotlarining huquqlarini himoya qilish bilan bog’liq masalalar o’z ichiga konstitusiyaviy, fuqarolik, ma’muriy, jinoiy huquq normalarini qamrab oluvchi butun qonunchilik tizimining shakllanishiga ham imkoniyat tug’dirdi.

Jamoat tashkilotlari faoliyatini tartibga soluvchi qonunchilik tizimida O’zbekiston Respublikasining Konstitusiyasi muhim o’rin tutadi. Konstitusiyaning ko’pgina moddalarida ushbu institutlar faoliyatiga oid bo’lgan konstitusiyaviy tamoyil va qoidalar mustahkamlab qo’yilgan. Xususan, Konstitusiyaning 34moddasi O’zbekiston Respublikasi fuqarolarining kasaba uyushmalariga, siyosiy partiyalarga va boshqa jamoat birlashmalariga uyushish, ommaviy harakatlarda ishtirok etish huquqiga ega ekanligini e’tirof etish bilan birga, siyosiy partiyalarda, jamoat birlashmalarida, ommaviy harakatlarda, shuningdek hokimiyatning vakillik organlarida ozchilikni tashkil etuvchi muxolifatchi shaxslarning huquqlari, erkinliklari va qadr-qimmatini hyech kim kamsitishi mumkin emasligini belgilab qo’ygan. Asosiy Qonunning 12-moddasida O’zbekiston Respublikasida ijtimoiy hayot siyosiy institutlar, mafkuralar va fikrlarning xilma-xilligi asosida rivojlanishi hamda hyech qaysi mafkura davlat mafkurasi sifatida o’rnatilishi mumkin emasligi to’g’risidagi konstitusiyaviy tamoyil o’z ifodasini topgan.

Birlashishga bo’lgan konstitusiyaviy huquq yoki xalqaro hujjatlar terminologiyasi bilan aytganda, boshqalar bilan birga muayyan assosiasiyalarga uyushishga bo’lgan huquq o’z ichiga: fuqarolarning umumiy manfaatlarini himoya qilish va umumiy maqsadlarga birgalikda erishish asosida ixtiyoriy ravishda tuziladigan jamoat tashkilotlarining tashkil etish huquqini hamda mavjud jamoat tashkilotlariga kirish yoki undan chiqish huquqini qamrab oladi.

Muayyan jamoat tashkiloti faoliyatida qatnashish yoki qatnashmaslik har bir fuqaroning shaxsiy ishi hisoblanadi. Fuqarolarni jamoat tashkilotiga a’zo bo’lib kirishga majburiy tarzda undash yoki undan chiqishga to’sqinlik qilish huquqqa zid faoliyat deb tan olinadi. Bundan tashqari, Konstitusiyaning 18-moddasida O’zbekiston Respublikasida barcha fuqarolar bir xil huquq va erkinliklarga ega bo’lib, jinsi, irqi, millati, tili, dini, ijtimoiy kelib chiqishi, e’tiqodi, shaxsi va ijtimoiy mavqyeidan qat’i nazar, qonun oldida teng ekanliklari belgilab qo’yilgan.

Asosiy Qonunning 35-moddasida har bir shaxs bevosita o’zi va boshqalar bilan birgalikda vakolatli davlat organlariga, muassasalariga yoki xalq vakillariga ariza, taklif va shikoyatlar bilan murojaat qilish huquqiga ega ekanligi e’tirof etilgan.

Shu bilan birga, jamoat tashkilotlariga uyushish erkinligi muayyan chegaralar doirasida amalga oshiriladi. Bunda mazkur huquqdan jamiyatga qarshi maqsadlarda foydalanish mumkin emas. Shu jihatdan olganda, O’zbekiston

Respublikasining Konstitusiyasiga binoan, “Konstitusiyaviy tuzumni zo’rlik bilan o’zgartirishni maqsad qilib qo’yuvchi, respublikaning suvereniteti, yaxlitligi va xavfsizligiga, fuqarolarning konstitusiyaviy huquq va erkinliklariga qarshi chiquvchi, urushni, ijtimoiy, milliy, irqiy va diniy adovatni targ’ib qiluvchi, xalqning sog’ligi va ma’naviyatiga tajovuz qiluvchi, shuningdek harbiylashtirilgan birlashmalarning, milliy va diniy ruhdagi siyosiy partiyalarning hamda jamoat birlashmalarining tuzilishi va faoliyatini hamda maxfiy jamiyatlar va uyushmalar tuzish taqiqlanadi”7.

Jamoat tashkilotlari faoliyatini huquqiy tartibga solish sohasidagi ijobiy jarayonlarning tamal toshi sifatida 1991 yilda qabul qilingan “O’zbekiston Respublikasida jamoat birlashmalari to’g’risida”gi Qonunini ko’rsatib o’tish mumkin. Mazkur qonunda ilk marotaba jamoat birlashmasi (tashkiloti) institutiga huquqiy ta’rif berilishi bilan birga, uni tashkil etish maqsadi, faoliyati prinsiplari hamda huquq va majburiyatlar doirasi belgilab berildi.  Qonunda belgilab qo’yilgan shakllardagi har qanday jamoat tashkilotini kamida o’n nafar fuqaroning tashabbusi bilan tuzish tartibi mustahkamlab qo’yildi8.

Ushbu qonunga mustaqillik yillarida kiritilgan bir qator o’zgartirishlar barobarida jamiyatda olib borilayotgan islohotlarga hamohang tarzda jamoat tashkilotlarining huquq va majburiyatlari doirasi ham kengayib bordi. Qonunga binoan, ular o’zlarining ichki tuzilmasini, maqsadi, faoliyat olib borish shakli va usullarini tanlashda hamda ustavlarini qabul qilishda mustaqil ekanliklari belgilab qo’yildi.

Jamoat tashkilotlari manfaatlariga daxldor bo’lgan masalalar davlat hokimiyati va mahalliy o’z o’zini boshqarish organlari tomonidan tegishli jamoat tashkilotlarini ishtiroki yoki kelishuvi asosida hal etiladigan bo’ldi. Shu bilan birga, davlat jamoat tashkilotlarining qonuniy manfaatlari va huquqlariga rioya etilishini ta’minlashi, ularning faoliyatiga har tomonlama ko’maklashishi, xususan, soliq va boshqa masalalarda imtiyozlar berishi lozimligi belgilab qo’yildi.

Mustaqil nodavlat notijorat tashkilotlarini va fuqarolik jamiyati institutlarini yanada rivojlantirish hamda ularning mamlakatda demokratik o’zgarishlarni amalga oshirishda va jamiyatni erkinlashtirishda faol ishtirok etishiga ko’malashish, ularni moliyalashtirish manbalarini shakllantirish uchun mustaqil tizim va obyektiv sharoitlar yaratish maqsadida O’zbekiston Respublikasi Oliy Majlisi Qonunchilik palatasining Kengashi va O’zbekiston Respublikasi Oliy Majlisi Senatining Kengashi O’zbekiston Respublikasi Oliy Majlisi huzurida nodavlat notijorat tashkilotlarini va fuqarolik jamiyatining boshqa institutlarini qo’llab-quvvatlash jamoat fondi, shuningdek, fond mablag’larini boshqarish bo’yicha Parlament komissiyasi tuzish haqila qo’shma Qaror qabul qildi.

Mazkur komissiyaning faoliyati “uchinchi sektor” deb nom olgan fuqarolik jamiyati institutlarini qo’llab-quvvatlashga davlat byudjetidan ajratilgan moliyaviy mablag’larni yanada ochiq, oshkora, aniq yo’naltirilgan va eng muhimi, demokratik asosda taqsimlashni ta’minlash imkonini bermoqda. Bu esa nodavlat notijorat tashkilotlari faoliyatining tashkiliy-texnikaviy va iqtisodiy negizini mustahkamlashga samarali ta’sir ko’rsatmoqda.

Faqat keyingi uch yilning o’zida fuqarolik jamiyati institutlari taqdim etgan turli ijtimoiy loyihalarni amalga oshirish uchun Oliy Majlis huzuridagi Jamoat fondi tomonidan 11 milliard so’mdan ortiq mablag’ ajratildi.

O’zbekiston Respublikasi Prezidenti I.A.Karimov O’zbekiston Respublikasi Oliy Majlisi Qonunchilik palatasi va Senatining 2010 yil 12 noyabr kuni bo’lib o’tgan qo’shma yig’ilishidagi  “Mamlakatimizda demokratik islohotlarni yanada chuqurlashtirish va fuqarolik jamiyatini rivojlantirish konsepsiyasi” nomli ma’ruzasida ijtimoiy – iqtisodiy rivojlanish dasturlarini amalga oshirish, gumanitar muammolarni hal etish, mamlakatimiz aholisi turli qatlamlarining huquq va erkinliklari, manfaatlarini himoya qilishda nodavlat notijorat tashkilotlarining davlat tuzilmalari bilan o’zaro munosabatlaridagi aniq chegaralarni belgilash va tashkiliy – huquqiy mexanizmlarni takomillashtirish maqsadida O’zbekiston

Respublikasining “Ijtimoiy sheriklik to’g’risida”gi Qonunini qabul qilish zarurligini ta’kidlab o’tdi.

Mamlakatimiz ham ushbu jarayonlardan chetda qolmadi. Ziddiyatlar avj olgan sharoitda O’zbekiston rahbariyati respublika xalq xo’jaligini bozor iqtisodiyotiga o’tkazishning o’ziga xos yo’llarini mustaqil tarzda belgilay boshladi. 1991 yil 19-21 avgust kunlari Moskvada davlat to’ntarishiga bo’lgan urinish natijasida

boshboshdoqlik va parokandalikning avj olishi, markaz va respublikalar o’rtasidagi munosabatlar tobora keskinlashib, markaz boshqaruv qobiliyatini yo’qotgan tarixiy sharoitda O’zbekiston hukumati vaziyatni to’g’ri baholadi va O’zbekiston Oliy Kengashining XII chaqiriq navbatdan tashqari 6-sessiyasi o’z ishini boshladi. Bu sessiya mamlakatimiz mustaqilligi e’lon qilinishining qonunchilik asoslarini ishlab chiqdi va xalqimiz ozru qilgan – mustaqillikka erishildi. Bu tarixiy voqyea o’zbek xalqi tarixida yangi davr, milliy dunyoqarash, yangicha tafakkur tarzini shakllanishiga turtki bo’ldi.

Tabiiyki, o’tish davrini boshidan kechirayotgan davlatlar jahon bozorida milliy mahsulotlarini raqobatbardoshligini ta’minlashda jiddiy qiyinchiliklarga duch keladilar. Millatchilik, diniy fanatizm, jamiyatning turli guruhlari va qatlamlari o’rtasida ziddiyatlarning kuchayishi kuzatiladi. Bularning barchasi yangi yuzaga kelgan mustaqil davlatlarning barqarorligiga tahdid soladi. Ana shunday ziddiyatli va murakkab vaziyatda mamlakatimizni o’ziga xos istiqlol va taraqqiyot yo’lini tanlash, yangi jamiyat barpo qilish maqsadida rivojlangan mamlakatlarning ko’p asrlik tajribasini o’rganish, ularning foydali qismini o’zlashtirish bilan birga xalqning turmush tarzi va an’analariga murojaat qilindi.

Bizga ma’lumki, jahonda ijtimoiy-iqtisodiy rivojlanishning hamma mamlakatbop tamoyillari, barcha uchun tavsiya qilish mumkin bo’lgan tayyor andozalari bo’lmaydi. Shu sababli, respublika hukumati rivojlanishning o’ziga xos yo’lini tanlash uchun jiddiy izlanishlar olib borib, avvalambor, mustaqillikning dastlabki yillaridagi jarayonlar tahlil qilindi va davlat qurilishi hamda iqtisodiyotini isloh qilish dasturining o’zagi sifatida besh asosiy tamoyil ilgari surildi. Ushbu tamoyillarning to’rtinchisi qilib, aholining demografik tarkibini hisobga olgan holda kuchli ijtimoiy siyosat yuritish belgilandi.

Prezidentimiz I.A.Karimov ta’kidlagandek, «Aholining ijtimoiy himoyasini ta’minlash islohotlarning barcha bosqichida asosiy yo’nalish bo’lib xizmat qiladi. Bu islohotlarimizga asos qilib olingan besh tamoyildan biridir. Biz bundan keyin ham shu tamoyilga tayangan holda ish olib borishimiz kerak».[7] Darhaqiqat, kuchli ijtimoiy siyosatsiz bozor iqtisodiyoti munosabatlariga o’tishda fuqarolar orasida katta tafovut vujudga kelishi, mehnat qobiliyatiga ega bo’lmagan, imkoniyati cheklangan kishilar, ko’p bolali oilalar mushkul ahvolga tushib qolishi mumkin. Rivojlanishning besh asosiy tamoyilidan kelib chiqib, O’zbekistonda davlat ijtimoiy siyosatining bosh g’oyalari yaratildi. Bunda, birinchidan, inson qard-qimmatini kamsitmaydigan yashash sharoitini vujudga keltirish (yashash uchun eng zarur miqdor[8] bilan ta’minlash), ikkinchidan, ijtimoiy adolat tamoyillarining tantanasi, uchinchidan, muhtojlarga ijtimoiy yordam ko’rsatish g’oyalari muhim ahamiyat kasb etdi.2 Xullas, bozor munosabatlariga o’tishning muhim tamoyili  sifatida kuchli ijtimoiy siyosat tanlandi va uning strategik vazifalari sifatida quyidagilar belgilandi:

  • Fuqarolar erkin iqtisodiy faoliyatini va tadbirkorligini, kasb tanlash va mehnat qilish sohasini tanlash erkinligi huquqini konstitusion kafolatlarini ta’minlash.
  • Aholini ijtimoiy himoyalashning maqsadli va aniq manzilli xususiyati va turli tabaqalariga differensial yondashuv.
  • Nisbatan zaif qatlamlar va guruhlarni ijtimoiy qo’llab-quvvatlash.
  • Mehnatni qo’llab-quvvatlashning samarali mexanizmlarini qo’llash, ijtimoiy soha tarmoqlarini isloh qilish.

  • [1] Каримов И.А. Ўзбекнстон XXI аср бўсағасида; хавфсизликка таҳдид, барқарорлик шартлари ва тараққиѐт кафолатлари. –Тошкент: Ўзбекистон, 1997. –Б.173
  • [2] Қаранг: Одилқориев Х. Конституция ва фуқаролик жамияти. –Тошкент: Шарқ, 2002. –Б.172
  • [3] Каримов И.А. Биз танлаган йўл – демократик тараққиѐт ва маърифий дунѐ билан ҳамкорлик йўли. Т.11. – Тошкент: Ўзбекистон, 2003. –Б.28-29.
  • [4] Қаранг: Каримов И.А. Биз танлаган йўл – демократик тараққиѐт ва маърифий дунѐ билан ҳамкорлик йўли. Т.11. –Тошкент: Ўзбекистон, 2003.–Б.10.
  • [5] Каримов И.А. Биз танлаган йўл – демократик тараққиѐт ва маърифий дунѐ билан ҳамкорлик йўли. Т.11. – Тошкент: Ўзбекистон, 2003. –Б. 87.
  • [6] Ўзбекистон Республикасининг Конституцияси. – Тошкент: Ўзбекистон, 2009. –Б.11.
  • [7] Каримов И.А. Ўзбекистон ХХI асрга интилмоқда. – Тошкент: Ўзбекистон, 2000. – 18 б.
  • [8] Яшаш учун энг зарур миқдор билан таъминлаш – киши ўз ҳаѐтини, турмушини иқтисодий томондан таъминлай олмайдиган ҳолларда унинг истеъмоли учун энг зарур нарсалар билан таъминлаш маъсулиятини давлат зиммасига олиниши. Қаранг: Мунье Э. Манифест персонализма. – М.: Республика, 1999. – 155 с. 2 Государственное и админстративное устройство Германии. Ўзбекистон Республикасининг давлат ва маъмурий тузилиши.  – Тошкент: Шарқ, 1996.  – 65 с.
Previous articleG’arbda aholining ijtimoiy himoyalash mexanizmi va huquqiy kafolatlari
Next articleMahallada aholini ijtimoiy himoyalash tizimini rivojlantirish istiqbollari